Εμφύτευμα χωρίς οστό… Δυνατότητες και Τεχνικές

Η επιτυχημένη τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος προϋποθέτει την ύπαρξη επαρκούς και υγιούς οστού τόσο σε πάχος όσο και σε ύψος. Η ακριβής ποσότητα του οστού της γνάθου διαπιστώνεται εύκολα και ανώδυνα με την εξέταση της Ψηφιακής Αξονικής Ακτινογραφίας.

 

Σε αργή και συνεχή απορρόφηση των οστών των γνάθων οδηγούν:

1. Οι χρόνιες φλεγμονές (Περιοδοντίτιδα, Ακρορριζικές κύστεις)
2. Η έλλειψη των φυσικών δοντιών για μεγάλο χρονικό διάστημα
3. Οι υπερπιέσεις από τις κινητές προσθετικές εργασίες

Αν διαπιστωθεί από την αξονική τομογραφία ότι δεν υπάρχει οστική επάρκεια, πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων και κάποιες φορές ταυτόχρονα, αποκαθίσταται η έλλειψη με διάφορους τρόπους:

1. Τοποθέτηση αυτομοσχεύματος στο προβληματικό σημείο, με μόσχευμα που λαμβάνεται από τον ίδιο τον ασθενή. Καταλληλότερες περιοχές λήψης θεωρούνται το γένειο ή η οπίσθια περιοχή της άνω ή κάτω γνάθου. Σε περιπτώσεις που η έλλειψη οστού είναι εκτεταμένη, μόσχευμα μπορεί να ληφθεί από περιοχές εκτός στόματος όπως λαγόνιος ακρολοφία ή κνήμη.
2. Τοποθέτηση αλλομοσχεύματος το οποίο είτε είναι συνθετικό βιοϋλικό, είτε είναι οστικό μόσχευμα από άλλο είδος, όπως βόειο ή χοίρειο. Τα αλλομοσχεύματα οδηγούνται στην χρήση εφόσον προηγουμένως έχει καταστραφεί οποιαδήποτε αντιγονική τους ιδιότητα, προκειμένου να είναι απολύτως ασφαλή. Μετά την τοποθέτηση τους έχοντας πλέον την ακριβή δομή του ανθρώπινου οστού, χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό του ασθενή σε κάθε περίπτωση ανάγκης αύξησης του οστού. Η ενεργοποίηση της φυσικής οστικής ανάπλασης οδηγεί σταδιακά στην απορρόφηση των μοσχευμάτων και την αντικατάσταση τους από το φυσικό κόκκαλο.

Πολλές φορές επιλέγεται η εφαρμογή συνδυαστικής τεχνικής, κατά την οποία χρησιμοποιείται αυτομόσχευμα μαζί με αλλομόσχευμα, ανάλογα με το σημείο και το μέγεθος της οστικής απώλειας.

Μια περιοχή ιδιαίτερη στην αντιμετώπιση της σε περίπτωση που εμφανίζει οστικό έλλειμμα, είναι η περιοχή του ιγμορείου. Εδώ συνήθως εφαρμόζεται η τεχνική της κλειστής ή ανοικτής ανόρθωσης του ιγμορείου με ταυτόχρονη τοποθέτηση του κατάλληλου μοσχεύματος έτσι ώστε να δεχθεί άμεσα ή σε δεύτερο χρόνο τα εμφυτεύματα.

Συμπερασματικά, το βασικότερο κριτήριο στην προσπάθεια αύξησης του οστού πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων είναι η επιλογή της πλέον απλής διαδικασίας για τον ασθενή με προσδοκώμενη την σταθερότητα του αποτελέσματος. Ο ακριβής προεγχειρητικός σχεδιασμός, η εμπειρία του γναθοχειρουργού σε συνεργασία με τον προσθετολόγο, πολλές φορές παρακάμπτει την επιβαρυντική διαδικασία της οστικής αύξησης. Αυτό επιτυγχάνεται εναλλακτικά με την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων σε κοντινές περιοχές όπου υπάρχει φυσική οστική επάρκεια. Αν αυτό αξιολογηθεί ως ασφαλές, ο ασθενής απολαμβάνει άμεσα το θεραπευτικό αποτέλεσμα της τοποθέτησης των εμφυτευμάτων και την αισθητική αποκατάσταση της στοματικής περιοχής, αποφεύγοντας το σημαντικό κόστος, την κόπωση και την αναμονή που απαιτεί η διαδικασία της τοποθέτησης οστικού μοσχεύματος.