Κατά την εξελικτική πορεία της διαμόρφωσης τους, από την εμβρυϊκή ζωή έως την αρχική παιδική ηλικία, τα δόντια εμφανίζουν διαστρωματική ανάπτυξη διαφοροποιούμενη ανά εβδομάδα. Κάθε καινούριο στρώμα έχει μοναδική ταυτότητα, ενώ στο σύνολο τους όλα τα οδοντικά στρώματα αποκαλύπτουν την διαχρονική έκθεση των δοντιών σε όλες τις ουσίες και σε κάθε φάση ανάπτυξης. Τα δόντια επομένως λειτουργούν σαν “αποθηκευτικός χώρος” συγκέντρωσης βιολογικών πληροφοριών για την έκθεση ενός ατόμου σε ουσίες, οι οποίες μελλοντικά μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή του.
Μελέτες Πανεπιστημίων σε ΗΠΑ και Σουηδία, αποδεικνύουν διαφοροποιήσεις στα δόντια των παιδιών με αυτισμό συγκριτικά με τα δόντια των παιδιών που δεν έχουν διαγνωστεί με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος. Συγκεκριμένα, τα δόντια των παιδιών που εντάσσονται στο αυτιστικό φάσμα εμφανίζουν μεγαλύτερη συγκέντρωση σε μόλυβδο, ουσία τοξική για τον εγκέφαλο, και μικρότερη σε ψευδάργυρο και μαγγάνιο, πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. Αυτή ακριβώς η πληροφορία σε συνδυασμό με κατάλληλη αξιολόγηση, αποτελεί σημαντικό “εργαλείο” στα χέρια του ειδικού για την πρόβλεψη της σοβαρότητας του αυτισμού έως την ηλικία των 10 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τα επίπεδα έκθεσης στις ουσίες, σημαντικό ρόλο στην βαρύτητα της επιρροής τους παίζει και ο βαθμός απορρόφησης και επεξεργασίας τους από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Γίνεται κατανοητό, ότι η επιρροή των ενοχοποιούμενων για την ανάπτυξη αυτισμού παραγόντων είναι δυνατόν να ελεγχθεί και να τροποποιηθεί με παρεμβάσεις όπως προσεγμένη διατροφή, μειωμένη έκθεση σε περιβαλλοντικούς ρύπους κ.λπ., ειδικά σε περιόδους όπου η δράση τους είναι μείζονος σημασίας, όπως τα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης και οι πρώτοι μήνες της ζωής ενός παιδιού.
