Ο οδοντικός πόνος ως σύμπτωμα, απασχολεί έντονα τόσο τους ασθενείς όσο και τους θεράποντες, πολλές φορές δε η ένταση του οδηγεί εύκολα στην λανθασμένη λύση της εξαγωγής.

Η Σύγχρονη Οδοντιατρική, με την ειδικότητα της Ενδοδοντίας, αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τον πόνο που οφείλεται στην έντονη ευαισθησία, την φλεγμονή, την μόλυνση, ακόμα και την νέκρωση του πολφού (μαλακός ιστός που περιέχει τα νεύρα και τα αγγεία του δοντιού στο εσωτερικό του). Έτσι συμβάλλει σημαντικά   στην διατήρηση των φυσικών δοντιών.

Αναλυτικότερα, η μόλυνση του πολφού οφείλεται στα μικρόβια του στόματος, τα οποία εισχωρούν από κοιλότητες που δημιουργούνται στα δόντια. Οι κοιλότητες αυτές προκύπτουν από αποτριβές  και τερηδόνες, ή από κατάγματα των υλικών των εμφράξεων, ή ακόμα και από κατάγματα ποικίλης αιτιολογίας που αφορούν στις οδοντικές επιφάνειες. Εφόσον εγκατασταθεί η μόλυνση, θα πρέπει να υπάρξει άμεση παρέμβαση από τον ειδικό γιατί δυστυχώς τα δόντια δεν μπορούν να θεραπευθούν μόνα τους. Στην περίπτωση που καθυστερήσει η ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση), η μόλυνση του πολφού οδηγεί σε νέκρωση του νεύρου, σε εξάπλωση της φλεγμονής στους παρακείμενους ιστούς (οστό και ούλα) μέσω της ρίζας και τελικά σε οίδημα (πρήξιμο) της περιοχής.

Ως διαδικασία η ενδοδοντική θεραπεία είναι ανώδυνη, καθώς γίνεται με τοπική αναισθησία, κάτω από άσηπτες και χειρουργικές συνθήκες έτσι ώστε το ποσοστό επιτυχίας της να είναι το μεγαλύτερο δυνατό. Αρχικά λοιπόν, αφαιρείται ο μολυσμένος πολφός, στη συνέχεια καθαρίζεται η πολφική κοιλότητα και οι ριζικοί σωλήνες και τέλος ακολουθεί η έμφραξη τους με ειδικά υλικά.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί μια επιτυχημένη ενδοδοντική θεραπεία θα πρέπει να ακολουθήσει ερμητική έμφραξη του ενδοδοντικά θεραπευμένου (απονευρωμένου) δοντιού και ελαχιστοποίηση των μασητικών πιέσεων που ασκούνται σ’ αυτό μέχρις ότου να  επιβεβαιωθεί  το αποτέλεσμα. Η προσθετική αποκατάσταση που θα ακολουθήσει  προστατεύει το δόντι από πιθανό κάταγμα και σφραγίζει την επιτυχία της θεραπείας.

Το ποσοστό επιτυχίας που δίνεται στα περιστατικά όπου η φλεγμονή βρίσκεται στα αρχικά της στάδια, φτάνει στο 90-95%. Αλλά ακόμα και σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, αναφέρεται ποσοστό επιτυχίας όχι μικρότερο του 75-80%. Φαίνεται έτσι ότι ένα θεραπευμένο δόντι για το οποίο έχει τηρηθεί πιστά το πρωτόκολλο της ενδοδοντικής θεραπείας, της ερμητικής έμφραξης και της προσθετικής αποκατάστασης έχει πρόγνωση διατήρησης στον φραγμό την ίδια με ένα υγιές δόντι.

Ας μην οδηγούμαστε λοιπόν εύκολα στην απόφαση της εξαγωγής των δοντιών, αφού μπορούμε να τα διατηρήσουμε ανώδυνα και ασφαλώς με την μέθοδο της ενδοδοντικής θεραπείας.

Και ας μην ξεχνάμε ότι καμιά προσθετική εργασία δεν είναι εφάμιλλη ενός φυσικού δοντιού!!