Η εφηβεία σαν ηλικιακή φάση δεν προκαλεί από μόνη της ουλικές μεταβολές, αλλά συμμετέχει στην επιδείνωση τους εφόσον προϋπάρχει φλεγμονή στους ουλικούς ιστούς. Η αύξηση των επιπέδων της προγεστερόνης, των ανδρογόνων και των οιστρογόνων που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο, συντελεί στην επέκταση της φλεγμονής.
Η βάση της θεραπείας στους εφήβους είναι αρχικά η εξασφάλιση της συνεργασίας με τον θεράποντα, η εφαρμογή των κανόνων στοματικής υγιεινής και η συνδυαστική αντιμετώπιση όλων των οδοντικών προβλημάτων έτσι ώστε τελικά να απομακρύνεται αποτελεσματικά η οδοντική πλάκα.
Η αιτιοπαθογένεια της εφηβικής περιοδοντίτιδας εμπλέκει τον μικροβιακό και τον γενετικό παράγοντα, πολλές φορές δε τον συνδυασμό αυτών με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η έντονη επιθετικότητα της εφηβικής περιοδοντίτιδας, οφείλεται στην ιδιαίτερη δράση των μικροοργανισμών της μικροβιακής χλωρίδας όταν συνδυάζεται με ελαττωμένη ανταπόκριση του ανοσοποιητικού στην λοίμωξη. Αυτή η επιθετικότητα είναι δυσανάλογη του τοπικού παράγοντα και της ηλικίας, καθοδηγεί δε σε μεγάλο βαθμό τον σχεδιασμό της θεραπείας, η οποία πολλές φορές είναι δύσκολη, απαιτεί συνδυαστικές χειρουργικές επιλογές ίσως και συστηματική αντιβιοτική αγωγή
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται από τον θεράποντα όταν ο έφηβος με περιοδοντίτιδα είναι ταυτόχρονα και καπνιστής. Το κάπνισμα τροποποιεί την πρόγνωση του περιστατικού αφού στατιστικά διπλασιάζει τις πιθανότητες επιδείνωσης μετά την πενταετία. Ιδιαίτερα όταν ο έφηβος δεν διακόπτει το κάπνισμα παρά τις συστάσεις του θεράποντα, οι χειρουργικές τεχνικές θα πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά αφού η προβλεπόμενη επουλωτική ικανότητα στους καπνιστές είναι μειωμένη.
Ανάλογοι περιορισμοί ισχύουν σε σχέδια θεραπείας που αφορούν εφήβους με διατροφικές διαταραχές, χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλα ψυχικά νοσήματα. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο εξαιτίας της πλημμελούς στοματικής υγιεινής αλλά και λόγω ασυνέπειας στις συνεδρίες και κακής επικοινωνίας με τον θεράποντα.
Σε περιπτώσεις με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό, κυρίως σε νόσους του αιμοποιητικού και του ανοσοποιητικού, η περιοδοντική θεραπεία παρουσιάζει ιδιαιτερότητες αφού οι συγκεκριμένες νόσοι αποτελούν αφενός παράγοντα κινδύνου για την έναρξη και εξέλιξη της νόσου και αφετέρου καθορίζουν την επιλογή και την πορεία των θεραπευτικών ενεργειών.
Στους εφήβους με συγκλεισιακά προβλήματα η περιοδοντική θεραπεία προηγείται. Αρχικά εξασφαλίζεται η περιοδοντική υγεία των ιστών ενώ η ορθοδοντική μετακίνηση γίνεται αργά με ελεγχόμενες δυνάμεις. Σε αντίθετη περίπτωση η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη και η βλάβη μη αναστρέψιμη.
Συμπερασματικά το πλάνο αντιμετώπισης της επιθετικής εφηβικής περιοδοντίτιδας βασίζεται στον έλεγχο της μικροβιακής οδοντικής πλάκας. Έτσι αφού αξιολογηθεί το ψυχολογικό προφίλ του ασθενούς δίνονται οδηγίες στοματικής υγιεινής και επιλύονται τα προβλήματα της στοματικής κοιλότητας του εφήβου προκειμένου να ελεγχθεί στο μέγιστο βαθμό το μικροβιακό φορτίο και η εξάπλωση της φλεγμονής.