Τηλ: 210 771 50 70 - Επείγον: 697 335 92 22 - info@face360.gr
evgeniakourakou_b1z57e0y

Εφηβική Περιοδοντίτιδα

Η εφηβεία σαν ηλικιακή φάση δεν προκαλεί από μόνη της ουλικές μεταβολές, αλλά συμμετέχει στην επιδείνωση τους εφόσον προϋπάρχει φλεγμονή στους ουλικούς ιστούς.  Η αύξηση των επιπέδων της προγεστερόνης, των ανδρογόνων και των οιστρογόνων που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο, συντελεί στην επέκταση της φλεγμονής.

Η βάση της θεραπείας στους εφήβους είναι αρχικά η εξασφάλιση της συνεργασίας με τον θεράποντα, η εφαρμογή των κανόνων στοματικής υγιεινής και η συνδυαστική αντιμετώπιση όλων των οδοντικών προβλημάτων έτσι ώστε τελικά να απομακρύνεται αποτελεσματικά η οδοντική πλάκα.

 

Η αιτιοπαθογένεια της εφηβικής περιοδοντίτιδας εμπλέκει τον μικροβιακό και τον γενετικό παράγοντα, πολλές φορές δε τον συνδυασμό αυτών με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η έντονη επιθετικότητα της εφηβικής περιοδοντίτιδας, οφείλεται στην ιδιαίτερη δράση των μικροοργανισμών της μικροβιακής χλωρίδας όταν συνδυάζεται με ελαττωμένη ανταπόκριση του ανοσοποιητικού στην λοίμωξη. Αυτή η επιθετικότητα είναι δυσανάλογη του τοπικού παράγοντα και της ηλικίας, καθοδηγεί δε σε μεγάλο βαθμό τον σχεδιασμό της θεραπείας, η οποία πολλές φορές είναι δύσκολη, απαιτεί συνδυαστικές χειρουργικές επιλογές ίσως και συστηματική αντιβιοτική αγωγή

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται από τον θεράποντα όταν ο έφηβος με περιοδοντίτιδα είναι ταυτόχρονα και καπνιστής. Το κάπνισμα τροποποιεί την πρόγνωση του περιστατικού αφού στατιστικά διπλασιάζει τις πιθανότητες επιδείνωσης μετά την πενταετία. Ιδιαίτερα όταν ο έφηβος δεν διακόπτει το κάπνισμα παρά τις συστάσεις του θεράποντα, οι χειρουργικές τεχνικές θα πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά αφού η προβλεπόμενη επουλωτική ικανότητα στους καπνιστές είναι μειωμένη.

Ανάλογοι περιορισμοί ισχύουν σε σχέδια θεραπείας που αφορούν εφήβους με διατροφικές διαταραχές, χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλα ψυχικά νοσήματα. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο εξαιτίας της πλημμελούς στοματικής υγιεινής αλλά και λόγω ασυνέπειας στις συνεδρίες και κακής επικοινωνίας με τον θεράποντα.

Σε περιπτώσεις με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό, κυρίως σε νόσους του αιμοποιητικού και του ανοσοποιητικού, η περιοδοντική θεραπεία παρουσιάζει ιδιαιτερότητες αφού οι συγκεκριμένες νόσοι αποτελούν αφενός παράγοντα κινδύνου για την έναρξη και εξέλιξη της νόσου και αφετέρου καθορίζουν την επιλογή και την πορεία των θεραπευτικών ενεργειών.

Στους εφήβους με συγκλεισιακά προβλήματα η περιοδοντική θεραπεία προηγείται. Αρχικά εξασφαλίζεται η περιοδοντική υγεία των ιστών ενώ η ορθοδοντική μετακίνηση γίνεται αργά με ελεγχόμενες δυνάμεις. Σε αντίθετη περίπτωση η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη και η βλάβη μη αναστρέψιμη.

Συμπερασματικά το πλάνο αντιμετώπισης της επιθετικής εφηβικής περιοδοντίτιδας βασίζεται στον έλεγχο της μικροβιακής οδοντικής πλάκας. Έτσι αφού αξιολογηθεί το ψυχολογικό προφίλ του ασθενούς δίνονται οδηγίες στοματικής υγιεινής και επιλύονται τα προβλήματα της στοματικής κοιλότητας του εφήβου προκειμένου να ελεγχθεί στο μέγιστο βαθμό το μικροβιακό φορτίο και η εξάπλωση της φλεγμονής.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Αποκτήστε το πιο λαμπερό χαμόγελο με όψεις πορσελάνης!

Θέλετε να έχετε ένα όμορφο χαμόγελο με καλοσχηματισμένα και λαμπερά δόντια; Απαντάμε στα SOS θέματα για τις όψεις πορσελάνης, μέσα σε 4 ερωτήσεις!

Λίγα λόγια για τις όψεις πορσελάνης
Η όψη πορσελάνης είναι ένα λεπτό κεραμικό κέλυφος (πορσελάνη με μέσο όρο πάχους 0,5 mm) που τοποθετείται στην μπροστινή πλευρά του δοντιού και χρησιμοποιείται για να διορθώσει αισθητικές ατέλειες που αφορούν στο σχήμα, στο χρώμα ή στα συγκλεισιακά προβλήματα των δοντιών. Συγκεκριμένα, αποτελούν την ιδανική λύση:

• Για δόντια που απαιτείται αλλαγή του σχήματός τους ή που είναι φθαρμένα και έχουν μικροκατάγματα.
• Για δόντια που δεν έχουν το επιθυμητό χρώμα, λόγω δυσχρωμιών ποικίλης αιτιολογίας, τραυματισμών κ.α.
• Για περιπτώσεις ασθενών που δεν επιθυμούν να υποβληθούν σε ορθοδοντική θεραπεία.

Ποια είναι η διαδικασία για την τοποθέτηση όψεων πορσελάνης;
Αρχικά γίνεται η παρασκευή (τροχισμός) των δοντιών από τον Οδοντίατρο, λαμβάνεται αποτύπωμα και στη συνέχεια οι όψεις κατασκευάζονται στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο. Τέλος, η πρόβα και η τελική συγκόλληση γίνονται από τον Οδοντίατρο. Η διαδικασία τοποθέτησης των όψεων πορσελάνης είναι εντελώς ανώδυνη.

Τι θα πρέπει να προσέξω μετά την τοποθέτηση;
Καλό είναι μετά την τοποθέτηση των όψεων πορσελάνης να αποφεύγονται συνήθειες όπως το δάγκωμα των νυχιών, το δάγκωμα μολυβιών, πάγου ή άλλων σκληρών αντικειμένων. Επίσης οι βρουξιστές (βλ. εδώ) θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και να χρησιμοποιούν τον νάρθηκα τους.

Πόση διάρκεια ζωής έχουν συνήθως οι όψεις πορσελάνης;
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι όψεις πορσελάνης μπορεί να διαρκέσουν πάνω από 15 χρόνια ή  και πολύ περισσότερο, εάν τοποθετηθούν σωστά από τον Οδοντίατρο, εάν χρησιμοποιηθούν τα κατάλληλα υλικά και εάν ο ασθενής ακολουθεί πιστά τις οδηγίες στοματικής υγιεινής που θα του δοθούν. Εάν αυτές οι προϋποθέσεις τηρηθούν οι όψεις πορσελάνης κινδυνεύουν μόνο από αστάθμητους παράγοντες, όπως ένα ατύχημα ή μία νόσος που διαταράσσει τη συνολική ισορροπία του οργανισμού, πχ AIDS.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματά τους;
Οι όψεις πορσελάνης είναι διαπερατές από το φυσικό φως και μαζί με την διαφάνεια τους δημιουργούν την αίσθηση φυσικού δοντιού. Επίσης η ιστοσυμβατότητα τους  με τους οδοντικούς και περιοδοντικούς ιστούς ενισχύει το αισθητικό τους αποτέλεσμα αφού τις ενσωματώνει στο στοματικό περιβάλλον. Η απορρόφηση τους σε χρωστικές ουσίες, άρα και σε μικροβικη πλάκα είναι μηδενική. Για τους παραπάνω λόγους αποτελούν λύση επιλογής σε ασθενείς με υψηλές αισθητικές απαιτήσεις ή σε ασθενείς που η θεραπεία τους προϋποθέτει την ελάχιστη μικροβιακή συγκέντρωση και την μέγιστη ιστοσυμβατότητα.
Τα πιο συνηθισμένα μειονεκτήματα των όψεων πορσελάνης είναι ότι το κόστος τους σε σχέση με τις όψεις ρητινών (βλ. εδώ) είναι υψηλότερο, δεν ενδείκνυνται για δόντια με πολλές εμφράξεις και απαιτούν παραπάνω από μια συνεδρίες με τον Οδοντίατρο, καθώς μεσολαβεί η κατασκευή τους από το οδοντοτεχνικό εργαστήριο.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Κεφάλαιο Ουλίτιδα. Όσα θέλετε να ξέρετε.

Ένας από τους πιο “διάσημους” εχθρούς του στόματός μας είναι η ουλίτιδα, της οποίας τα ήπια συμπτώματα συχνά καθυστερούν την επίσκεψη μας στον Οδοντίατρο. Έτσι πολλές φορές, όταν φτάνουμε να τον επισκεφθούμε, ίσως είναι ήδη αργά…

Τι είναι η ουλίτιδα;
Όσο περισσότερο η οδοντική πλάκα και η πέτρα παραμένουν στα δόντια, τόσο μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργούν. Τα βακτήρια που αναπτύσσονται, δημιουργούν φλεγμονή των ούλων, μία νόσο η οποία μπορεί να προκαλέσει πόνο, αιμορραγία, οίδημα ακόμα και να καταλήξει σε καταστροφή του οστού και απώλεια των δοντιών.

Η εξέλιξη της φλεγμονής, θα έχει σαν συνέπεια την απομάκρυνση των ούλων από τα δόντια και τη δημιουργία κενών, που στην οδοντιατρική ορολογία ονομάζονται περιοδοντικοί θύλακοι. Αυτοί οι θύλακοι τείνουν να μολύνονται περισσότερο από βακτήρια, γιατί είναι σημεία που δεν μπορεί να φτάσει ο ασθενής με τα μέσα στοματικής υγιεινής που χρησιμοποιεί, αλλά μόνο ο Οδοντίατρος με ειδικά εργαλεία. Έτσι, η νόσος συνεχίζει να εξαπλώνεται και προκαλεί σε τελικό στάδιο μέχρι και την απώλεια των δοντιών.


Οι παράγοντες που ενισχύουν την εμφάνιση ουλίτιδας είναι
Το κάπνισμα: Η κακή αυτή συνήθεια αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες, που επιβαρύνουν την ουλίτιδα.
Ορμονικές διαταραχές/αλλαγές: Η εφηβεία, η εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση,
επηρεάζουν όλους τους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένων και των ούλων.
Η διατροφή: Ο οργανισμός έχει ανάγκη από απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την πρόληψη και την καταπολέμηση διαφόρων λοιμώξεων, μεταξύ των οποίων και της ουλίτιδας.
Το στρες: Καθιστά δυσκολότερη την καταπολέμηση των λοιμώξεων από τον οργανισμό.
Παθήσεις: Νόσοι που προσβάλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως ο διαβήτης, το AIDS ή η αναιμία, είναι επιβαρυντικοί παράγοντες της ουλίτιδας, δημιουργώντας χειρότερη κλινική εικόνα και δυσκολεύοντας την εξάλειψή της.
Φάρμακα: Ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων αυξάνουν τον όγκο των ούλων και κατά συνέπεια δημιουργούν συνθήκες κατάλληλες για τη συγκέντρωση οδοντικής μικροβιακής πλάκας.
Γενετική προδιάθεση: Κάποια άτομα είναι πιο επιρρεπή στις ασθένειες των ούλων, ενώ είναι αποδεδειγμένο ότι η ουλίτιδα εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες απ’ ότι στις γυναίκες.

Γιατρέ, έχω ουλίτιδα;
Ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα, δίνουν το στίγμα της νόσου:
– Ερυθρότητα, διόγκωση, αιμορραγία των ούλων
– Ευαισθησία
– Κακοσμία
– Πόνο κατά τη μάσηση σε πιο προχωρημένα στάδια
– Απομάκρυνση των ούλων από τα δόντια και δημιουργία κενών μεταξύ τους

Η αντιμετώπιση
Όσο και να ακούγεται “οξύμωρο”, όλα ξεκινούν από τη σωστή ενημέρωση για τη στοματική υγιεινή! Εάν απλώς αντιμετωπιστεί η ουλίτιδα, χωρίς να “εκπαιδευτεί” ο ασθενής από τον εξειδικευμένο Οδοντίατρο, ώστε να μπορεί να ακολουθήσει κατά γράμμα τη φροντίδα της στοματικής υγιεινής στο σπίτι, τότε ο κίνδυνος υποτροπής είναι μεγάλος, με αποτέλεσμα η ουλίτιδα να κάνει σύντομα την επανεμφάνισή της… Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζουν οι προαναφερθέντες παράγοντες, ιδιαίτερα το κάπνισμα, το οποίο ενισχύει τη δημιουργία της ουλίτιδας και επιβαρύνει γενικότερα τη στοματική υγεία.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Φθορίωση στο Οδοντιατρείο

Η επικινδυνότητα της τερηδονικής προσβολής ξεκινάει περίπου στην ηλικία των έξι μηνών όταν εμφανίζονται στο στόμα τα πρώτα δόντια της νεογιλής οδοντοφυΐας. Αυτός ο κίνδυνος συνεχίζεται μέχρι το δέκατο τρίτο έτος με την ολοκλήρωση της μόνιμης οδοντοφυΐας, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των παιδιών που παρά την λήψη φθορίου συστηματικά, παρουσιάζουν πολυτερηδονισμό ο οποίος οδηγεί στην ανάγκη της τοπικής εφαρμογής φθορίου σαν συμπληρωματικό ενισχυτικό μέσο.

 

Ο πιο διαδεδομένος τρόπος ελεγχόμενης τοπικής εφαρμογής φθορίου, είναι η φθορίωση στο ιατρείο σε τακτά χρονικά διαστήματα συνήθως μία φορά το εξάμηνο. Τότε το φθόριο σε συνδυασμό με τον έλεγχο των δοντιών και συνολικά της στοματικής κοιλότητας, μπορεί πραγματικά να συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη μείωση της τερηδόνας.

Τα σκευάσματα φθορίου που χρησιμοποιούνται στο ιατρείο είναι ιδιαίτερα υψηλής περιεκτικότητας. Γι’ αυτό το λόγο δεν συνιστάται η εφαρμογή του στο σπίτι. Ο οδοντίατρος χρησιμοποιεί φθόριο σε μορφή ζελέ που το εφαρμόζει στις οδοντικές επιφάνειες με τη βοήθεια ειδικών πλαστικών δισκαρίων, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε μορφή βερνικιών.

Η φθορίωση στο Οδοντιατρείο δεν σταματά στην ηλικία των δεκατριών ετών. Η επιλογή τοπικής εφαρμογής γίνεται με αυστηρά κριτήρια από τον θεράποντα, ο οποίος εξετάζει προδιαθεσικούς ή υπαρκτούς παράγοντες πολυτερηδονισμού και προτείνει ανάλογα την συχνότητα εφαρμογής. Έτσι εφαρμογές φθορίου γίνονται στη νεογιλή, στη μεικτή και στη μόνιμη οδοντοφυΐα ενώ συνεχίζονται μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού, επιτρέποντας του να εξοικειωθεί με την στοματική υγιεινή και να οδηγηθεί στην συνειδητή φροντίδα των δοντιών του ως ενήλικας, χωρίς προβλήματα τερηδόνας.

Βεβαίως, η τοπική εφαρμογή φθορίου στο ιατρείο επιλέγεται και σε περιπτώσεις ενηλίκων, οι οποίοι εμφανίζουν πολυτερηδονισμό, ευαισθησία σε εκτεθειμένες οδοντικές επιφάνειες, επώδυνη συμπτωματολογία μετά από ριζικές αποξέσεις (περιοδοντίτιδα). Και εδώ τα θεραπευτικά αποτελέσματα της τοπικής εφαρμογής του φθορίου είναι θεαματικά.

Σειρά μελετών χαρακτηρίζουν το φθόριο σαν καθολικό και αναντικατάστατο μέσο πρόληψης της τερηδόνας και αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο απόλυτα ασφαλές είναι για την υγεία. Ελάχιστες αντιρρήσεις για τη χρήση του έχουν αποδειχθεί επιστημονικά ανακριβείς και αβάσιμες, καθώς πληθώρα επιδημιολογικών και εργαστηριακών ερευνών, συνηγορούν για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του φθορίου σαν μέσο πρόληψης της τερηδόνας.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Ενδοδοντική θεραπεία, η γνωστή μας “Απονεύρωση”

Ο οδοντικός πόνος ως σύμπτωμα, απασχολεί έντονα τόσο τους ασθενείς όσο και τους θεράποντες, πολλές φορές δε η ένταση του οδηγεί εύκολα στην λανθασμένη λύση της εξαγωγής.

Η Σύγχρονη Οδοντιατρική, με την ειδικότητα της Ενδοδοντίας, αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τον πόνο που οφείλεται στην έντονη ευαισθησία, την φλεγμονή, την μόλυνση, ακόμα και την νέκρωση του πολφού (μαλακός ιστός που περιέχει τα νεύρα και τα αγγεία του δοντιού στο εσωτερικό του). Έτσι συμβάλλει σημαντικά   στην διατήρηση των φυσικών δοντιών.

 

 

Αναλυτικότερα, η μόλυνση του πολφού οφείλεται στα μικρόβια του στόματος, τα οποία εισχωρούν από κοιλότητες που δημιουργούνται στα δόντια. Οι κοιλότητες αυτές προκύπτουν από αποτριβές  και τερηδόνες, ή από κατάγματα των υλικών των εμφράξεων, ή ακόμα και από κατάγματα ποικίλης αιτιολογίας που αφορούν στις οδοντικές επιφάνειες. Εφόσον εγκατασταθεί η μόλυνση, θα πρέπει να υπάρξει άμεση παρέμβαση από τον ειδικό γιατί δυστυχώς τα δόντια δεν μπορούν να θεραπευθούν μόνα τους. Στην περίπτωση που καθυστερήσει η ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση), η μόλυνση του πολφού οδηγεί σε νέκρωση του νεύρου, σε εξάπλωση της φλεγμονής στους παρακείμενους ιστούς (οστό και ούλα) μέσω της ρίζας και τελικά σε οίδημα (πρήξιμο) της περιοχής.

Ως διαδικασία η ενδοδοντική θεραπεία είναι ανώδυνη, καθώς γίνεται με τοπική αναισθησία, κάτω από άσηπτες και χειρουργικές συνθήκες έτσι ώστε το ποσοστό επιτυχίας της να είναι το μεγαλύτερο δυνατό. Αρχικά λοιπόν, αφαιρείται ο μολυσμένος πολφός, στη συνέχεια καθαρίζεται η πολφική κοιλότητα και οι ριζικοί σωλήνες και τέλος ακολουθεί η έμφραξη τους με ειδικά υλικά.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί μια επιτυχημένη ενδοδοντική θεραπεία θα πρέπει να ακολουθήσει ερμητική έμφραξη του ενδοδοντικά θεραπευμένου (απονευρωμένου) δοντιού και ελαχιστοποίηση των μασητικών πιέσεων που ασκούνται σ’ αυτό μέχρις ότου να  επιβεβαιωθεί  το αποτέλεσμα. Η προσθετική αποκατάσταση που θα ακολουθήσει  προστατεύει το δόντι από πιθανό κάταγμα και σφραγίζει την επιτυχία της θεραπείας.

Το ποσοστό επιτυχίας που δίνεται στα περιστατικά όπου η φλεγμονή βρίσκεται στα αρχικά της στάδια, φτάνει στο 90-95%. Αλλά ακόμα και σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, αναφέρεται ποσοστό επιτυχίας όχι μικρότερο του 75-80%. Φαίνεται έτσι ότι ένα θεραπευμένο δόντι για το οποίο έχει τηρηθεί πιστά το πρωτόκολλο της ενδοδοντικής θεραπείας, της ερμητικής έμφραξης και της προσθετικής αποκατάστασης έχει πρόγνωση διατήρησης στον φραγμό την ίδια με ένα υγιές δόντι.

Ας μην οδηγούμαστε λοιπόν εύκολα στην απόφαση της εξαγωγής των δοντιών, αφού μπορούμε να τα διατηρήσουμε ανώδυνα και ασφαλώς με την μέθοδο της ενδοδοντικής θεραπείας.

Και ας μην ξεχνάμε ότι καμιά προσθετική εργασία δεν είναι εφάμιλλη ενός φυσικού δοντιού!!

 

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

4 ερωτήσεις για τις ακτινογραφίες δοντιών

1. Οι ακτινογραφίες δοντιών είναι απαραίτητες;

Οι ακτινογραφίες αποτελούν στα χέρια του Οδοντιάτρου ένα επιπλέον εργαλείο προκειμένου να ολοκληρώσει την διάγνωση του, να ελέγξει τα θεραπευτικά του βήματα και εν τέλει να επιβεβαιώσει το αποτέλεσμα της θεραπείας του. Έτσι οι ακτινογραφίες είναι το μέσο που χρησιμοποιείται από τον οδοντίατρο στο χρόνο και στη συχνότητα που μόνο εκείνος ορίζει, προκειμένου να είναι υπεύθυνος και υπόλογος της παροχής του.

 

2. Πόση ακτινοβολία θα λάβω από τις ακτινογραφίες δοντιών;

Καθημερινά, είμαστε εκτεθειμένοι σε ακτινοβολία από διάφορες πηγές, όπως αεροπορικά ταξίδια, οικιακές συσκευές, κινητά τηλέφωνα, ασύρματα δίκτυα μεταφοράς δεδομένων, πομπούς ραδιοφώνου & τηλεόρασης κ.α.
Οι δόσεις ακτινοβολίας των ακτινογραφιών έχουν ως εξής :
• Ακτινογραφίες μετά πτερυγίου (4 ακτινογραφίες) = 0,038 mSV
• Οπισθοφατνιακές Full-mouth series (18 ακτινογραφίες) = 0,150 mSV
• Ακτινογραφία θώρακος = 0,080 mSV
• Ακτινογραφία ανωτέρου γαστρεντερικού σωλήνα = 2,400 mSV
• Πανοραμική ακτινογραφία = 0,007 – 0,038 mSV
• Οδοντιατρική υπολογιστική τομογραφία = 0,027 – 0,056 mSV

Οι παραπάνω τιμές μειώνονται στο 1/10 (κατά 90%) σε περίπτωση ψηφιακών ακτονογραφιών.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η δόση ακτινοβολίας από τις οδοντιατρικές ακτινογραφίες είναι εξαιρετικά μικρή και απόλυτα στοχευμένη μέσω του κώνου του οδοντιατρικού μηχανήματος, ο οποίος επιτυγχάνει κατευθυνόμενη ακτινοβόληση. Η χρήση ποδιάς ακτινοπροστασίας μολύβδου, ελαχιστοποιεί την ποσότητα έκθεσης στην ακτινοβολία και προσφέρει μέγιστη προστασία σε ευαίσθητα όργανα και συστήματα, όπως το αιμοποιητικό και το αναπαραγωγικό. Επιπλέον η ποδιά ακτινοπροστασίας με κολάρο εμποδίζει την ακτινοβολία να φθάσει σε ιδιαιτέρως ραδιοευαίσθητα όργανα, όπως ο θυρεοειδής αδένας.

3. Σε περίπτωση εγκυμοσύνης, μπορώ να κάνω ακτινογραφία δοντιών;

Η συνολική αποδεκτή δόση ακτινοβολίας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οικογενειακών Ιατρών είναι 5 rad ή 0,05 mSv. Συνεπώς θα χρειαστείτε 50.000 ακτινογραφίες για να φθάσετε τα 5 rad, σαν αθροιστική δόση για το έμβρυο.
Οι ψηφιακές ακτινογραφίες έχουν χαμηλή δόση ακτινοβολίας και έτσι δεν αναμένεται ότι θα υπάρξει κάποια βλάβη στο έμβρυο.
Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η συνεννόηση μεταξύ οδοντιάτρου, γυναικολόγου και ασθενή για την τελική απόφαση. Σύμφωνα πάντα και με τις οδηγίες του γυναικολόγου, η ακτινογραφία δοντιών αντενδείκνυται κατά το Α’ τρίμηνο της κύησης.

4. Πότε κρίνεται αναγκαία η ψηφιακή πανοραμική ακτινογραφία;

Πολλές μονάδες της στοματικής κοιλότητας (δόντια, περιβάλλοντες ιστοί και οστό) δεν είναι απόλυτα ορατές από τον Οδοντίατρο, μετά από μια συνήθη στοματολογική εξέταση.
Η ψηφιακή πανοραμική ακτινογραφία αποτελεί συμπληρωματικό διαγνωστικό μέσο που σε συνδυασμό με την κλινική εξέταση της στοματικής κοιλότητας χρησιμοποιείται σε ασθενείς:

• που προσέρχονται για οδοντιατρική φροντίδα με μικρές τερηδόνες μεταξύ των δοντιών ή τερηδόνες κάτω από υπάρχουσες αποκαταστάσεις, κατάγματα δοντιών, ακρορριζικές κύστες, περιοδοντική νόσο
• οι οποίοι πρόκειται να χειρουργηθούν στη μία ή και στις δύο γνάθους με οποιαδήποτε γναθοπροσωπική ανωμαλία
• οι οποίοι, για κάποιο λόγο που μπορεί να προκύπτει από το ιστορικό τους ή από την κλινική τους εξέταση, έχουν κάποια παθολογική κατάσταση στα οστά των γνάθων
• στους οποίους κάποιο δόντι είναι έγκλειστο
• που προσέρχονται για εξέταση με ορθοδοντικό πρόβλημα
• που από το ιστορικό και την κλινική τους εξέταση, προκύπτει η πιθανότητα ύπαρξης ξένου σώματος στα οστά των γνάθων ή στα μαλακά μόρια της περιοχής του στόματος
• με ενδείξεις δυσλειτουργίας της κροταφογναθικής διάρθρωσης
• στους οποίους πρόκειται να τοποθετηθούν εμφυτεύματα
• που χρειάζεται να τοποθετήσουν μερικές ή ολικές οδοντοστοιχίες ή ακίνητες προσθετικές εργασίες
• που έχουν τραυματιστεί στο πρόσωπο και χρειάζεται να ελεγχθούν για πιθανά κατάγματα γνάθων

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Βασικές απαντήσεις για τις στεφάνες ζιρκονίου

1. Τι είναι η στεφάνη ζιρκονίου;

Κατασκευάζεται από το οξείδιο του ζιρκονίου, το πιο πρόσφατο υλικό στην σύγχρονη οδοντιατρική του οποίου κύριο χαρακτηριστικό είναι η πολύ μεγάλη δύναμη και αντοχή στην διάβρωση. Η επαναστατική αλλαγή στον τομέα της προσθετικής είναι ότι η καινούργια τεχνική της στεφάνης ζιρκονίου εξαλείφει πλήρως όλα τα προβλήματα που παρουσιάζουν οι στεφάνες μεταλλοπορσελάνης οι οποίες χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά μέχρι σήμερα.

 

2. Τι επιτυγχάνεται με τις στεφάνες ζιρκονίου;

  • Άριστη αισθητική εμφάνιση του δοντιού, απόλυτη απόδοση φυσικότητας
  • Φυσική ανάδυση του δοντιού από τα ούλα λόγω υψηλής ιστοσυμβατότητας, καθώς και απουσία αλλεργικών αντιδράσεων
  • Επαναφορά του δοντιού στο αρχικό του σχήμα
  • Ενίσχυση ενός αποδυναμωμένου δοντιού μετά από εκτεταμένη φθορά ή ενδοδοντική θεραπεία
  • Ενίσχυση δοντιών στηριγμάτων σε μερική κινητή οδοντοστοιχία ή γέφυρα
  • Αποκατάσταση της σύγκλεισης σε αποδιοργανωμένο φραγμό (βρουξισμός, ορθοδοντικές ανωμαλίες)

3. Πώς οι στεφάνες ζιρκονίου μπορούν να βελτιώσουν το χαμόγελο μου;

Οι στεφάνες ζιρκονίου λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους (φωτοδιαπερατότητα, ιστοσυμβατότητα) παρέχουν την δυνατότητα σημαντικών παρεμβάσεων με στόχο την φυσική ανάδειξη του χαμόγελου. Συγκεκριμένα:

  • δεν επιτρέπουν την συγκράτηση οδοντικής πλάκας και σχεδόν μηδενίζουν την συγκράτηση χρωστικών στις οδοντικές επιφάνειες
  • καλύπτουν δόντια που έχουν ήδη χρωματιστεί, έχουν μόνιμους λεκέδες ή κατάγματα
  • αποδίδουν τέλεια το ανατομικό σχήμα των δοντιών διευθετώντας τα κενά μεταξύ τους και την σχέση τους με τα δόντια της ανταγωνιστικής γνάθου
  • αποκαθιστούν την σύγκλειση, η οποία έχει διαταραχθεί λόγω χρόνιων εξαγωγών, ορθοδοντικών ανωμαλιών, επιβλαβών έξεων
  • συμμετέχουν στο θεραπευτικό σχήμα της αποκατάστασης λειτουργίας της Κροταφογναθικής Διάρθρωσης

4. Πόση διάρκεια ζωής έχουν οι στεφάνες ζιρκονίου;

Στατιστικά οι μελέτες δίνουν στις στεφάνες ζιρκονίου μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε σχέση με τις άλλες κεραμικές αποκαταστάσεις. Βεβαίως όπως και για οποιαδήποτε άλλη οδοντιατρική εργασία έτσι και για τις στεφάνες ζιρκονίου η διαχρονικότητα τους εξαρτάται από τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, την διατήρηση καλής γενικής υγείας και φυσικά την απόλυτη τήρηση των κανόνων στοματικής υγιεινής.

Συμπερασματικά λοιπόν η αποκατάσταση με ζιρκόνιο αποτελεί την απόλυτη λύση επιλογής εφόσον το ζητούμενο είναι η ιστοσυμβατότητα, η άψογη βιολογική συμπεριφορά, η αισθητική απόδοση και αντοχή. Επίσης το κόστος των στεφανών ζιρκονίου δεν είναι απαγορευτικό για τον ασθενή μας σε σχέση με τις στεφάνες μεταλλοπορσελάνης.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Γλώσσα: Διαταραχές και Αιτιολογία

Η γλώσσα,  μυώδες όργανο καλυμμένο από βλεννογόνο, παίζει σημαντικό ρόλο στην ομιλία, στην μάσηση, στην κατάποση και στην  αντίληψη της γεύσης. Φυσιολογικά έχει ροζ χρώμα με μικρές προεξοχές στην ράχη της (γευστικοί κάλυκες),  ενώ προσφύεται χαλαρά με τον χαλινό στο έδαφος του στόματος, εξασφαλίζοντας έτσι μεγάλη ελευθερία κινήσεων.

 

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις στις οποίες μεταβάλλεται η λειτουργία και η εμφάνιση της γλώσσας, είναι δυνατόν δε να εμφανιστεί ακόμα και πόνος.  Οι πλέον συνήθεις διαταραχές είναι:

  1. Δυσκολία κινητικότητας

Η πιο συνήθης αιτία που δυσκολεύει την κίνηση της γλώσσας  είναι η αγκυλογλωσσία, όταν ο χαλινός που την συνδέει με το έδαφος της στοματικής κοιλότητας είναι κοντός και δεν επιτρέπει ελεύθερα τις κινήσεις. Η μειωμένη κινητικότητα μπορεί επίσης να οφείλεται και σε νευρολογικές διαταραχές. Το αποτέλεσμα αυτής της δυσλειτουργίας είναι η δυσκολία στην ομιλία και στην μετακίνηση της τροφής κατά την μάσηση και την κατάποση.

  1. Διαταραχές  γεύσης

Η γλώσσα φυσιολογικά αισθάνεται το γλυκό, το αλμυρό, το ξινό και το πικρό. Διαταραχή στην αίσθηση τους προκαλείται από βλάβη των γευστικών καλύκων, νευρικά προβλήματα, παρενέργειες φαρμάκων ακόμα και λοιμώξεις.

  1. Διαταραχές του μεγέθους

α. Μακρογλωσσία (διόγκωση της γλώσσας), ποικίλης αιτιολογίας  που μπορεί να οφείλεται σε γενικευμένη μυϊκή υπερτροφία, διάχυτο λεμφαγγείωμα ή αιμαγγείωμα της γλώσσας,  συγγενή μικρογναθία, κεντρικούς όγκους της γλώσσας, αλλεργική αντίδραση σε τρόφιμο ή φάρμακο, νευροινωμάτωση, αμυλοείδωση, μεγαλακρία, συγγενή υποθυρεοειδισμό, μυξοίδημα, ραβδομύωμα, πελλάγρα, κακοήθη αναιμία, λευχαιμία,  στρεπτοκοκκική λοίμωξη, όγκο της υπόφυσης, σύνδρομο Down, σύνδρομο Beckwith το οποίο χαρακτηρίζεται από γιγαντισμό και πολλές άλλες διαταραχές. Η γλώσσα μπορεί  ακόμα να μεγαλώσει σε άτομα που δεν έχουν δόντια και δεν χρησιμοποιούν τεχνητή οδοντοστοιχία, ώστε να την περιορίσουν.

β. Μικρογλωσσία (μικρότερου μεγέθους γλώσσα), σπάνια δυσπλασία που μειώνει την ικανότητα στην ομιλία και στη μάσηση. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου  η γλώσσα λείπει τελείως (αγλωσσία).

  1. Μεταβολές ραχιαίας επιφάνειας

α. Γλωσσοσχιστία, είναι η περίπτωση που δεν έχει γίνει πλήρης συνένωση των δύο ημιμορίων της γλώσσας με αποτέλεσμα να παραμένει μια βαθιά αύλακα στη μέση γραμμή. Συνήθως παρατηρείται στο σύνδρομο στόματος-προσώπου-δακτύλων.

β. Οσχεοειδής ή αυλακωτή γλώσσα, χαρακτηρίζεται από σχετικά βαθιές αύλακες με διαφορετικό μήκος και κατεύθυνση στην ραχιαία επιφάνεια και στα πλάγια χείλη της γλώσσας. Σχετίζεται με την ηλικία, τον χρόνιο ερεθισμό και την έλλειψη βιταμινών.

γ. Μέση ρομβοειδής γλωσσίτιδα, χαρακτηρίζεται από ρομβοειδή περιοχή στη μέση γραμμή της γλώσσας (παραμονή του άζυγου φύματος μεταξύ των δύο πλαγίων γλωσσικών επαρμάτων κατά την διάπλαση) η οποία ξεχωρίζει σαφώς από την υπόλοιπη καθώς είναι ερυθρή και λεία, αφού δεν έχει τριχοειδείς θηλές.

δ. Γλωσσικός θυρεοειδής, είναι έκτοπος θυρεοειδικός αδενικός ιστός στην περιοχή του τυφλού τρήματος της γλώσσας.

ε. Λεία γλώσσα, εμφανίζεται σε περιπτώσεις αναιμίας και ανεπάρκειας βιταμίνης Β12.

  1. Μεταβολές χρώματος

α. Τριχωτή γλώσσα, παρατηρείται επιμήκυνση και πάχυνση των τριχοειδών θηλών της γλώσσας  που με την επίδραση των  χρωστικών  των τροφών, χρωματίζονται με μελανό ή λευκωπό χρώμα. Ποικίλοι παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί για την αιτιολογία της όπως μυκητιάσεις, αναιμία, γαστρικές διαταραχές, λήψη φαρμάκων, ακτινοβολία στην περιοχή του στόματος, της κεφαλής και του λαιμού, AIDS .

β. Γεωγραφική γλώσσα, πρόκειται για φλεγμονή των τριχοειδών θηλών προκαλώντας απόπτωση τους και δημιουργώντας περιοχές με ακανόνιστο σχήμα και λευκωπό  περίγραμμα , συνεχώς μεταβαλλόμενες

γ. Λευκή γλώσσα, μπορεί να οφείλεται σε τοπικό ερεθισμό, κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ, ορισμένα φάρμακα, καντιντίαση, πρωτοπαθή ερπητική στοματίτιδα, σύφιλη, ομαλό λειχήνα, πολύμορφο ερύθημα, λευχαιμία, λευκοπλακία, AIDS.

δ. Κόκκινη γλώσσα, μπορεί να είναι αποτέλεσμα ανεπάρκειας φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β12, πελλάγρας, αναιμίας, συνδρόμου Plummer-Vinson, στεατόρροιας.

  1. Πόνος

Τα έλκη από δήξη της γλώσσας ή θερμικό έγκαυμα είναι τα πιο συνήθη αίτια πόνου της γλώσσας. Άλλες καταστάσεις που προκαλούν επώδυνη γλώσσα είναι οι ελάσσονες λοιμώξεις, το σύνδρομο καιγόμενης γλώσσας ή ιδιοπαθής γλωσσοπύρωση στο οποίο παρατηρείται ξαφνικό αίσθημα καύσου της γλώσσας, η ερπητική στοματίτιδα, το ιογενές έλκος του οποίου η εμφάνιση συνδέεται με  συναισθηματικό στρες ή κόπωση, η νευραλγία, η διαβητική νευροπάθεια, η αναιμία, η λευκοπλακία και ο καρκίνος. Τέλος υπάρχουν περιπτώσεις που η γλώσσα πονάει, όμως ο πόνος δεν προκαλείται από αυτή αλλά είναι αντανακλαστικός από τα δόντια, τα ούλα ακόμα και την καρδιά.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Συνήθειες που φθείρουν τα δόντια μας

Εκτός από το κάπνισμα και κάποιες  τροφές,  (βλ. Οι 5 πιο βλαβερές τροφές για τα δόντια!) των οποίων η φθοροποιός δράση στα δόντια είναι ευρέως γνωστή, πολλές ακόμα καθημερινές  συνήθειες φθείρουν είτε σε μικρότερο, είτε σε μεγαλύτερο βαθμό τα δόντια μας.

1. Ο Βρυγμός

Το σφίξιμο ή τρίξιμο των δοντιών κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου, που συχνά συνεχίζεται και τη μέρα, δημιουργεί μεγάλες πιέσεις στα δόντια προκαλώντας κατάγματα και αποτριβές της αδαμαντίνης. Οι βλαβερές συνέπειες επεκτείνονται στις κροταφογναθικές διαρθρώσεις και γενικά στο πρόσωπο, προκαλώντας φθορά του διάρθριου δίσκου, πόνο και clicking. Η χρήση ειδικού νάρθηκα βρυγμού και σε μερικές περιπτώσεις η χορήγηση φαρμάκων ενδοαρθρικά στην κροταφογναθική διάρθρωση ή ενδομυϊκά στους μύες του στοματογναθικού συστήματος, αποτελούν την θεραπευτική αντιμετώπιση του βρουξισμού. Συχνά η θεραπεία απαιτεί συμμετοχή ειδικευμένου στην διαχείριση του άγχους (ψυχολόγο, ψυχίατρο).

2. Η άθληση χωρίς προστατευτικό νάρθηκα

Τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες,  στην διάρκεια των αθλημάτων μπορεί να υποστούν πτώση ή σύγκρουση με τραυματισμό στην περιοχή του στόματος ακόμα και απώλεια δοντιού. Η χρήση ενός προστατευτικού νάρθηκα είναι απαραίτητη καθώς  προστατεύει τα δόντια αλλά και τα μαλακά μόρια. Ο νάρθηκας αυτός έχει μαλακή σύσταση, φοριέται στα πάνω δόντια και  ιδανικά κατασκευάζεται από τον οδοντίατρο, ειδικά για τον συγκεκριμένο ασθενή. Έτσι εφαρμόζει τέλεια στα δόντια και εξασφαλίζει σταθερότητα και άνεση σε αντίθεση με τους προκατασκευασμένους νάρθηκες του εμπορίου.

3. Δάγκωμα σκληρών αντικειμένων

Κάποιοι έχουν την συνήθεια να μασάνε αντικείμενα όπως μολύβια, στυλό, παγάκια ακόμα τα νύχια τους . Αυτό μπορεί να βοηθάει στην αποβολή του άγχους και στην συγκέντρωση, αλλά δημιουργεί μεγάλες φθορές στα δόντια. Η σκληρότητα των αντικειμένων αυτών προκαλεί κατάγματα,  τα παγάκια δε με την εναλλαγή ζεστού-κρύου δημιουργούν επιπλέον ρωγμές στην αδαμαντίνη και επιδεινώνουν τις οδοντικές ευαισθησίες. Η λύση είναι καταρχήν η προσπάθεια διαχείρισης του άγχους και εναλλακτικά η χρήση τσίχλας ή καραμέλας  χωρίς ζάχαρη.

4. Άνοιγμα συσκευασιών με τα δόντια

Πρόκειται για συχνά εμφανιζόμενη συνήθεια, η οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι η εύκολη και γρήγορη λύση.  Όμως πολλές φορές αποβαίνει καταστροφική, αφού η κύρια λειτουργία  των δοντιών είναι η μάσηση και η επεξεργασία των τροφών, η δε δομή τους εξυπηρετεί κυρίως αυτό τον σκοπό.

5. Σκουλαρίκια στην γλώσσα και στα χείλη

Συχνά τοποθετούνται σκουλαρίκια στη γλώσσα ή στα χείλη για καλλωπιστικούς λόγους. Δυστυχώς όμως αυτή η επιλογή δεν είναι άμοιρη συνεπειών καθότι η τριβή του μεταλλικού κοσμήματος  στα ούλα προκαλεί  εκτεταμένες υφιζήσεις και σοβαρά προβλήματα στα αντίστοιχα δόντια, ενώ τυχόν κατά λάθος δάγκωμα του μπορεί να προκαλέσει ακόμα και κάταγμα των δοντιών.  Δεν θεωρείται δε απίθανο, το συγκεκριμένο σημείο να λειτουργήσει σαν πύλη εισόδου μικροβίων και σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (στοματική υγιεινή, κάπνισμα) να πυροδοτήσει  εκτεταμένες φλεγμονές.

/by
evgeniakourakou_b1z57e0y

Η σχέση της Περιοδοντίτιδας με τον καρκίνο

Η περιοδοντίτιδα ή περιοδοντική νόσος, είναι μια χρόνια βακτηριακή φλεγμονή που προσβάλλει τα ούλα και στην συνέχεια το οστό των γνάθων. Η βασική αιτία της νόσου είναι η οδοντική πλάκα, η οποία αθροίζεται και επικάθεται στα δόντια και στα ούλα, κυρίως λόγω ελλιπούς στοματικής υγιεινής. Στην ανάπτυξη της περιοδοντίτιδας συμμετέχουν επιπλέον η κληρονομικότητα, το στρες, ο διαβήτης, τα συστηματικά νοσήματα, οι διατροφικές συνήθειες, η εγκυμοσύνη και το κάπνισμα.

 

Η απολύτως αποδεδειγμένη σχέση της περιοδοντίτιδας με την καρδιοπάθεια, την υψηλή αρτηριακή πίεση, το εγκεφαλικό επεισόδιο και τον διαβήτη οδήγησε σε ολοένα και περισσότερες έρευνες συσχέτισης της νόσου και με άλλες παθήσεις. Έτσι φαίνεται να υπάρχει σχέση της περιοδοντικής νόσου με τον καρκίνου στο στόμα, στον οισοφάγο, στο κεφάλι, στον τράχηλο, στο πάγκρεας και στους πνεύμονες.

Ειδικότερα στις γυναίκες, ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου επί εδάφους περιοδοντίτιδας είναι αυξημένος. Συγκεκριμένα:

  • Οι γυναίκες με περιοδοντίτιδα που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση, έχουν τουλάχιστον 15% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού.
  • Σημαντικά αυξημένος είναι ο κίνδυνος καρκίνου των πνευμόνων, της χοληδόχου κύστης και του μελανώματος του δέρματος, ιδίως για τις γυναίκες που καπνίζουν.

Οι βιολογικοί μηχανισμοί που συνδέουν την περιοδοντική νόσο με τον καρκίνο δεν είναι πλήρως αποδεδειγμένοι. Πιθανή ερμηνεία αποτελεί το γεγονός ότι οι παθογόνοι μικροοργανισμοί του στόματος, μεταφέρονται από τα δόντια μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στο υπόλοιπο σώμα, συμβάλλοντας έτσι σε πιθανή καρκινογένεση. Για παράδειγμα στην μελέτη της συσχέτισης της περιοδοντίτιδας με τον επικίνδυνο καρκίνο του οισοφάγου, φαίνεται να επιταχύνεται η μόλυνση από τα περιοδοντικά μικρόβια και να ευνοείται η ανάπτυξη του καρκίνου εξαιτίας της κοντινής ανατομικής θέσης του οισοφάγου με το στόμα.

Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των ερευνών και τα ποσοστά συσχετισμού που δίνουν οι μελέτες, είναι κοινή παραδοχή η συμμετοχή της περιοδοντικής νόσου στη δημιουργία ή την επιβάρυνση πολλών νοσηρών μηχανισμών. Επομένως, η έγκαιρη διάγνωση της περιοδοντίτιδας και η θεραπεία της από τον ειδικό εκτός από την πρόληψη μπορεί να συμμετέχει και στην αντιμετώπιση νόσων που σχετίζονται με αυτή.

/by