Απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να διατηρηθούν υγιή τα δόντια είναι η προσεγμένη καθημερινή στοματική υγιεινή καθώς και η εξαμηνιαία επίσκεψη ελέγχου στον οδοντίατρο. Ωστόσο σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της ποιότητας των δοντιών, εκτός από τους κληρονομικούς παράγοντες, παίζει η διατροφή.

Ως “καλές” για τα δόντια τροφές χαρακτηρίζονται εκείνες των οποίων ο μηχανισμός δράσης λειτουργεί ως προστατευτικός παράγοντας κατά της τερηδόνας, της περιοδοντίτιδας και των λοιμώξεων της στοματογναθικής ζώνης.

 

Πιο συγκεκριμένα:

1. Γαλακτοκομικά αποτελούν τρόφιμα καθοριστικής σημασίας για τη δομή και την ποιότητα των δοντιών (γάλα, τυρί, γιαούρτι) καθώς είναι οι κυριότερες πηγές ασβεστίου και φωσφόρου.
2. Φθοριούχα επιδρούν στην δομή της αδαμαντίνης, κάνοντας την πιο ανθεκτική στην τερηδονική προσβολή, αφού εμποδίζουν την διάβρωση από τα οξέα (φθοριωμένο νερό, ψάρια, θαλασσινά, τσάι).
3. Βιταμινούχα συμβάλουν στον μηχανισμό επούλωσης των φλεγμονών και επηρεάζουν την ακεραιότητα των οδοντικών και περιοδοντικών ιστών.
4. Λαχανικά λειτουργούν ως φυσικοί διεγέρτες σάλιου, κυρίως τα ωμά λαχανικά (σέλινο, μπρόκολο, λάχανο), λόγω των ινών που περιέχουν. Το σάλιο με τη σειρά του συμμετέχει στον αυτοκαθαρισμό των δοντιών καθώς και στην μεταφορά συστατικών, ευεργετικών για την υγεία του οδοντοστοματολογικού συστήματος.
5. Φρούτα κινητοποιούν με μηχανισμό αντίστοιχο των λαχανικών την παραγωγή του σάλιου. Ειδικά τα αχλάδια φαίνεται να δρουν πιο αποτελεσματικά στην εξουδετέρωση των οξέων απ’ ότι άλλα φρούτα όπως οι μπανάνες, τα μήλα και τα μανταρίνια.Ωμά φρούτα πλούσια σε ίνες ’’καθαρίζουν’’ εςπίσης φυσικά τα δόντια
6. Τσίχλες χωρίς ζάχαρη αποσπούν μηχανικά τα υπολείμματα των τροφών σε περιπτώσεις που δεν είναι άμεσα εφικτό το βούρτσισμα, ενώ συγχρόνως αυξάνουν και την έκκριση σάλιου το οποίο με τη σειρά του εμποδίζει την λειτουργία των στοματικών οξέων. Ως γλυκαντική ουσία περιέχουν υποκατάστατα ζάχαρης (ασπαρτάμη, ξυλιτόλη, λακτιτόλη), τα οποία δεν χρησιμοποιούνται από τα μικρόβια για την δημιουργία τερηδόνας.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι η επιλογή υγιεινής διατροφής από την εμβρυική ηλικία του ανθρώπου και σε όλη την διάρκεια της ζωής του, επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα των δοντιών του. Καθοριστικό ρόλο επίσης, παίζει η αποφυγή για τα δόντια βλαβερών τροφών, η καθημερινή επιμελής στοματική υγιεινή καθώς και ο εξαμηνιαίος έλεγχος από τον οδοντίατρο.

Η επιτυχημένη τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος προϋποθέτει την ύπαρξη επαρκούς και υγιούς οστού τόσο σε πάχος όσο και σε ύψος. Η ακριβής ποσότητα του οστού της γνάθου διαπιστώνεται εύκολα και ανώδυνα με την εξέταση της Ψηφιακής Αξονικής Ακτινογραφίας.

 

Σε αργή και συνεχή απορρόφηση των οστών των γνάθων οδηγούν:

1. Οι χρόνιες φλεγμονές (Περιοδοντίτιδα, Ακρορριζικές κύστεις)
2. Η έλλειψη των φυσικών δοντιών για μεγάλο χρονικό διάστημα
3. Οι υπερπιέσεις από τις κινητές προσθετικές εργασίες

Αν διαπιστωθεί από την αξονική τομογραφία ότι δεν υπάρχει οστική επάρκεια, πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων και κάποιες φορές ταυτόχρονα, αποκαθίσταται η έλλειψη με διάφορους τρόπους:

1. Τοποθέτηση αυτομοσχεύματος στο προβληματικό σημείο, με μόσχευμα που λαμβάνεται από τον ίδιο τον ασθενή. Καταλληλότερες περιοχές λήψης θεωρούνται το γένειο ή η οπίσθια περιοχή της άνω ή κάτω γνάθου. Σε περιπτώσεις που η έλλειψη οστού είναι εκτεταμένη, μόσχευμα μπορεί να ληφθεί από περιοχές εκτός στόματος όπως λαγόνιος ακρολοφία ή κνήμη.
2. Τοποθέτηση αλλομοσχεύματος το οποίο είτε είναι συνθετικό βιοϋλικό, είτε είναι οστικό μόσχευμα από άλλο είδος, όπως βόειο ή χοίρειο. Τα αλλομοσχεύματα οδηγούνται στην χρήση εφόσον προηγουμένως έχει καταστραφεί οποιαδήποτε αντιγονική τους ιδιότητα, προκειμένου να είναι απολύτως ασφαλή. Μετά την τοποθέτηση τους έχοντας πλέον την ακριβή δομή του ανθρώπινου οστού, χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό του ασθενή σε κάθε περίπτωση ανάγκης αύξησης του οστού. Η ενεργοποίηση της φυσικής οστικής ανάπλασης οδηγεί σταδιακά στην απορρόφηση των μοσχευμάτων και την αντικατάσταση τους από το φυσικό κόκκαλο.

Πολλές φορές επιλέγεται η εφαρμογή συνδυαστικής τεχνικής, κατά την οποία χρησιμοποιείται αυτομόσχευμα μαζί με αλλομόσχευμα, ανάλογα με το σημείο και το μέγεθος της οστικής απώλειας.

Μια περιοχή ιδιαίτερη στην αντιμετώπιση της σε περίπτωση που εμφανίζει οστικό έλλειμμα, είναι η περιοχή του ιγμορείου. Εδώ συνήθως εφαρμόζεται η τεχνική της κλειστής ή ανοικτής ανόρθωσης του ιγμορείου με ταυτόχρονη τοποθέτηση του κατάλληλου μοσχεύματος έτσι ώστε να δεχθεί άμεσα ή σε δεύτερο χρόνο τα εμφυτεύματα.

Συμπερασματικά, το βασικότερο κριτήριο στην προσπάθεια αύξησης του οστού πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων είναι η επιλογή της πλέον απλής διαδικασίας για τον ασθενή με προσδοκώμενη την σταθερότητα του αποτελέσματος. Ο ακριβής προεγχειρητικός σχεδιασμός, η εμπειρία του γναθοχειρουργού σε συνεργασία με τον προσθετολόγο, πολλές φορές παρακάμπτει την επιβαρυντική διαδικασία της οστικής αύξησης. Αυτό επιτυγχάνεται εναλλακτικά με την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων σε κοντινές περιοχές όπου υπάρχει φυσική οστική επάρκεια. Αν αυτό αξιολογηθεί ως ασφαλές, ο ασθενής απολαμβάνει άμεσα το θεραπευτικό αποτέλεσμα της τοποθέτησης των εμφυτευμάτων και την αισθητική αποκατάσταση της στοματικής περιοχής, αποφεύγοντας το σημαντικό κόστος, την κόπωση και την αναμονή που απαιτεί η διαδικασία της τοποθέτησης οστικού μοσχεύματος.

 

Ο όρος περιλαμβάνει κρανιοπροσωπικούς, στοματογναθικούς ή οδοντικούς πόνους διαφορετικής έντασης, διάρκειας και χρονιότητας.

Πολλές φορές ο χαρακτηρισμός της εστίας του πόνου ,η διαφορική διάγνωση  και ο προσδιορισμός του θεραπευτικού σχήματος αποτελεί μία πολύ δύσκολη υπόθεση. Αυτό συμβαίνει γιατί η περιοχή του κεφαλιού – ιδιαίτερα το στόμα και το πρόσωπο- είναι γεμάτη από αισθητικά νεύρα που αναστομώνονται τόσο έντονα μεταξύ τους, ώστε μεταφέροντας το ερέθισμα στον εγκέφαλο καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολο τον εντοπισμό της ακριβούς πηγής του πόνου. Αρκετά συχνά απαιτείται η συνεργασία διαφορετικών ιατρικών και οδοντιατρικών ειδικοτήτων για τον σχεδιασμό ολοκληρωμένου σχεδίου θεραπείας και την ακριβή εκτίμηση της πρόγνωσης του περιστατικού, ούτως ώστε να ενημερωθεί ο ασθενής με σαφήνεια και να οδηγηθεί με ασφάλεια στην λύση του προβλήματος.

 

Προσπαθώντας να κατατάξουμε τον πόνο κατά περιοχή ανάλογα με την πηγή του, οδηγούμαστε σε:

1. Πόνο τοπικής αιτιολογίας από δόντια, γνάθους, αρθρώσεις κ.λ.π.

2. Πόνο μη τοπικής αιτιολογίας που αντανακλά στην περιοχή.

3. Πόνο που ξεκινά από τα ίδια τα νεύρα, χαρακτηριζόμενο ως νευραλγία.

Πόνος τοπικής αιτιολογίας

• Χαρακτηρίζεται έτσι ο πόνος που ξεκινά από τα δόντια, τα ούλα ή τα οστά των γνάθων και οφείλεται κυρίως σε φλεγμονή της επώδυνης περιοχής. Ο θεράποντας εντοπίζει σχετικά εύκολα το αίτιο και αντιμετωπίζοντας το, οδηγεί τον ασθενή του σε άμεση ανακούφιση. Αποτελεί τη συχνότερη αιτία επίσκεψης στον οδοντίατρο.
• Το επώδυνο δυσλειτουργικό σύνδρομο της κροταφογναθικής διάρθρωσης, της άρθρωσης δηλαδή ανάμεσα στην κάτω γνάθο και το υπόλοιπο κρανίο, είναι πολύ συχνό. Από μελέτες έχει βρεθεί ότι πάνω από τους μισούς ανθρώπους παρουσιάζουν συμπτώματα του συνδρόμου αυτού με τους περισσότερους να μην το συνειδητοποιούν, ενώ μόνο 5% έως 25% να αναζητά θεραπεία. Οι ασθενείς που παρουσιάζουν το σύνδρομο αυτό παραπονούνται για ήχους από την άρθρωση όταν ανοιγοκλείνουν το στόμα, πόνο όταν κινούν την κάτω γνάθο που πολλές φορές αντανακλά στο αυτί, στον κρόταφο, στον αυχένα ή και στο υπόλοιπο πρόσωπο. Επίσης συχνά αναφέρουν αίσθημα βάρους και κούρασης στην περιοχή και, σε πιο σοβαρές καταστάσεις, αδυναμία διάνοιξης του στόματος.

Πόνος που ξεκινά από τα ίδια τα νεύρα

• Μερικές φορές μπορεί να παρουσιαστεί άτυπη οδονταλγία, η οποία χαρακτηρίζεται ως μορφή νευραλγίας. Συχνά έχει οδηγήσει ασθενείς στο να υποστούν μη απαραίτητες οδοντιατρικές εργασίες (σφραγίσματα, απονευρώσεις  ή ακόμη και πολλαπλές εξαγωγές δοντιών) σε μια ατυχή προσπάθεια να αντιμετωπιστεί ο πόνος.
• Σπάνια ευτυχώς, παρουσιάζεται στην περιοχή του προσώπου η πρωτοπαθής νευραλγία του τρίδυμου νεύρου, του βασικού δηλαδή αισθητικού νεύρου της περιοχής. Η κατάσταση αυτή, της οποίας η αιτιολογία δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρη, εμφανίζεται ξαφνικά με έναν οξύτατο, διαπεραστικό πόνο που διαρκεί συνήθως δευτερόλεπτα και εκλύεται όταν ερεθιστεί μια συγκεκριμένη περιοχή του δέρματος του προσώπου ή του βλεννογόνου του στόματος. Ο πόνος αυτός είναι τόσο ανυπόφορος, ώστε ο ασθενής αποφεύγει ακόμα και να κινήσει τα χείλη του ή να αγγίξει τη συγκεκριμένη περιοχή, από φόβο μήπως προκαλέσει τη νευραλγία. Η αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής μπορεί να είναι δύσκολη και μακροχρόνια. Μερικές φορές, τέτοιος νευραλγικού τύπου πόνος μπορεί να εκλυθεί όταν το νεύρο πιέζεται από κάποιο όγκο ή άλλη βλάβη. Παρόμοιας μορφής πόνο μπορούν να δώσουν και άλλα νεύρα στην περιοχή, όπως το γλωσσοφαρυγγικό, υπό αντίστοιχες συνθήκες πίεσης.

Πόνος που ξεκινά έξω από το πρόσωπο

• Πόνος που οφείλεται σε στεφανιαία νόσο της καρδιάς, μπορεί να αντανακλά στη γνάθο και ιδιαίτερα στην περιοχή της αριστερής γωνίας της.
• Σε παθολογικές καταστάσεις του αυχένα.
• Βλάβες των οφθαλμών, της ρινικής κοιλότητας και των παραρρίνιων κόλπων (ιγμόρεια) ενδέχεται να προκαλέσουν πόνο στην περιοχή των γνάθων και του προσώπου.
• Η γλωσσοδυνία, μια κατάσταση στην οποία υπάρχει έντονο πολλές φορές αίσθημα καψίματος στη γλώσσα, παρουσιάζεται συνήθως σε ηλικιωμένα άτομα και μπορεί να οφείλεται σε διαβήτη, αβιταμινώσεις, σιδηροπενία, ψυχολογικά αίτια κ.α.

Σε όλες τις παραπάνω επώδυνες καταστάσεις ο ρόλος του οδοντιάτρου είναι κεντρικός. Εκείνος είναι που θα δεχτεί πολλές φορές τα πρώτα παράπονα του ασθενούς και σε πολλές περιπτώσεις θα βρει το αίτιο και θα λύσει το πρόβλημα.

Επειδή όμως αυτό μπορεί να είναι σύνθετο και απαιτεί τη συνεργασία διαφόρων ειδικών, ο οδοντίατρος παίρνοντας ένα λεπτομερές ιστορικό και κάνοντας μια συστηματική ενδοστοματική και εξωστοματική εξέταση του ασθενούς με προσωπαλγία, μπορεί να τον κατευθύνει προς την κατάλληλη ειδικότητα για περαιτέρω διερεύνηση και αντιμετώπιση.

Οι προσωπαλγίες αποτελούν καταστάσεις, των οποίων η διάγνωση και η αντιμετώπιση μπορεί να είναι δύσκολη ακόμη και για έμπειρους ειδικούς. Πολλές φορές χρειάζεται να εφαρμοστούν συνδυασμένα ή διαδοχικά, διάφορα θεραπευτικά σχήματα προκειμένου να υπάρξει ανακούφιση του ασθενούς. Σε κάθε περίπτωση όμως, μόνο η στενή συνεργασία θεραπευτή και πάσχοντος μπορεί να φέρει το επιθυμητό και για τους δύο αποτέλεσμα.

 

 

Η αποτελεσματικότητα του φθορίου στην αντιμετώπιση της τερηδονικής προσβολής αποτελεί γεγονός που αποδεικνύουν με σαφήνεια όλες οι σύγχρονες έρευνες.

Ακριβώς επειδή το φθόριο είναι στοιχείο καταλυτικής σημασίας με σαφή χαρακτηριστικά, η πρόσληψη του θα πρέπει να είναι συνετή ώστε να λειτουργεί ευεργετικά χωρίς παρενέργειες που προκύπτουν κυρίως από την υπερδοσολογία.

 

Χαρακτηριστικά

Το φθόριο είναι αέριο, από τα πιο διαδεδομένα και πολύ δραστικά στοιχεία στη φύση γι αυτό δεν απαντάται ελεύθερο αλλά ενωμένο σε σύνθετες ενώσεις.

Το συναντάμε σε ορυκτά (φθοριοαπατίτης, κρυόλιθος, μίκα, τοπάζι, λεπιδόλιθος), στα ιαματικά νερά, στο θαλασσινό νερό, στα φυσικά αέρια της γης, στους ατμούς των ηφαιστείων. Επιπλέον βρίσκεται και σε περιοχές που μολύνονται από απορρίμματα, στάχτες ή αναθυμιάσεις εργοστασίων αλουμινίου, φωσφορικών λιπασμάτων, γυαλιού, χρωμάτων. Γίνεται αντιληπτό λοιπόν, ότι προσλαμβάνουμε ακούσια καθημερινά ποσότητες φθορίου ανάλογες με την περιοχή που ζούμε.

Φυσικές πηγές πρόσληψης

1.Το νερό

Αποτελεί την κυριότερη πηγή πρόσληψης του φθορίου από τον άνθρωπο. Κατά τις βροχοπτώσεις το νερό διαβρώνει τα διάφορα φθοριούχα ορυκτά του εδάφους και παρασύρει το φθόριο μεταφέροντας το στις διάφορες πηγές νερού που χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο. Κατ’ αυτό τον τρόπο σε κάθε περιοχή της γης, που τα επιφανειακά στρώματα περιέχουν φθοριούχα ορυκτά, θα υπάρχουν και ίχνη φθορίου στο νερό κατά αντιστοιχία. Η συγκέντρωση κυμαίνεται από 0,1 μέχρι 15 ή και περισσότερα ppm. Σαν ιδανική θεωρείται συγκέντρωση 0,7-1 ppm. Υπάρχουν περιοχές της γης που δεν έχουν καθόλου φθόριο στο νερό, δηλ. < 0,1 ppm όπως π.χ. συμβαίνει στα νερά του Θεσσαλικού κάμπου και στα χωριά του άξονα Καλαμπάκας – Μετσόβου. Υπάρχουν όμως και οι περιοχές με φθόριο άνω του 1 ppm, όπως το Λαύριο, η περιοχή Λαγκαδά, η Χαλκιδική, η Λάρισα, ο Νομός Κιλκίς, το χωριό Άσσηρος της Θεσσαλονίκης και οι Νεραντζιές Αιγιαλείας. Ας σημειωθεί ότι η συγκέντρωση του φθορίου στο νερό κάθε περιοχής δεν είναι σταθερή όλο το χρόνο αλλά εξαρτάται από  τις βροχοπτώσεις και την τοπική θερμοκρασία. Έτσι τους θερινούς μήνες με την αυξημένη θερμοκρασία και την ανομβρία, η συγκέντρωση του φθορίου ανεβαίνει σημαντικά.

2.Οι τροφές

Έρχονται σε δεύτερη θέση σε σύγκριση με το νερό. Με εξαίρεση το εκχύλισμα μαύρου τσαγιού (0,8- 1,5 ppm) και ορισμένα ψάρια (φιλέτο ψαριού, σαρδέλες κ.λπ με 0,1- 84ppm), τα υπόλοιπα είδη τροφής περιέχουν μικρές ποσότητες φθορίου. Σε ορισμένα κράτη έχει υπολογιστεί, κατά προσέγγιση, το ποσό του προσλαμβανομένου φθορίου με τις τροφές ή μαζί με το νερό κάθε μέρα.

Στις ΗΠΑ, το Συμβούλιο Τροφίμων και Διατροφής όρισε ως απαραίτητη Πρόσληψη το επίπεδο των 4 mg/ημέρα για τους ενήλικες και χαμηλότερα επίπεδα για τα παιδιά.

3.Ο αέρας

Περιέχει 0,1 mg F/m3 κάτω από κανονικές συνθήκες. Σε περιοχές όμως που ο αέρας ρυπαίνεται από τα εργοστάσια, το ποσό αυξάνεται σημαντικά φτάνοντας μέχρι 3-15 mg F/m3. Στις περιπτώσεις αυτές δημιουργούνται προβλήματα για την υγεία αυτών που εργάζονται σε τέτοια εργοστάσια επειδή αναπνέουν αέρα με μεγάλη περιεκτικότητα σε φθόριο. Επίσης, τον ίδιο κίνδυνο διατρέχουν και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών καθώς και τα ζώα. Το πρόβλημα αυτό δημιουργήθηκε πριν 30 χρόνια στο εργοστάσιο αλουμινίου του Διστόμου, όπου χρησιμοποιείται ο κρυόλιθος για την ηλεκτρόλυση των βωξιτών. Γύρω από την περιοχή του εργοστασίου αποδεκατίστηκαν  τα αιγοπρόβατα που έβοσκαν σε χόρτα μολυσμένα από μεγάλη ποσότητα φθορίου.

Παρενέργειες

Το φθόριο εκτός από τις ευεργετικές του ιδιότητες,  σε ποσότητα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θεωρείται ωφέλιμη (1mg την ημέρα) προκαλεί ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Κάποιες από αυτές είναι συμπτωματικές και κάποιες χρόνιες.

Στις συμπτωματικές αντιδράσεις περιλαμβάνονται:

ελαφρά ή μέτρια δηλητηρίαση με έντονα αντανακλαστικά,

παραισθήσεις και σπασμοί εξαιτίας της πτώσης της τιμής του ασβεστίου που δημιουργείται από το φθόριο,

πτώση της πίεσης του αίματος,

αναπνευστική ανεπάρκεια.

Οι χρόνιες επιπτώσεις του εμφανίζονται στα δόντια με τη μορφή της φθορίασης (κηλίδωση της αδαμαντίνης) και στα οστά με την μορφή της πύκνωσης.

Συμπερασματικά, το φθόριο θεωρείται απαραίτητο ιχνοστοιχείο για τον άνθρωπο και η ημερήσια πρόσληψη του 0,5-1 mg θεωρείται απολύτως ευεργετική για κάθε οργανισμό. Βεβαίως δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί και η αρνητική του επίδραση σε περιπτώσεις υπερδοσολογίας. Για τις οποιεσδήποτε τροποποιήσεις μοναδικός αρμόδιος είναι ο Οδοντίατρος, ο οποίος συνυπολογίζει τα ποσοστά φθορίου ανάλογα με την περιοχή (νερό, αέρας) και τα άτομα (ηλικία, τροφή).

Σήμερα περισσότερες από 65 χώρες έχουν υιοθετήσει τη φθορίωση του νερού σαν καθολικό μέτρο πρόληψης. O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) και όλες οι Διεθνείς και Ελληνικές επιστημονικές εταιρείες, έχουν αποδεχτεί τη χρήση φθορίου σαν  αναντικατάστατο μέσο πρόληψης της τερηδόνας θεωρώντας το απόλυτα ασφαλές για την υγεία.

Η τακτική επίσκεψη στον Οδοντίατρο είναι πια μια πράξη ρουτίνας, που σκοπό έχει μέσα από την πρόληψη να εξασφαλίσει την υγεία και την ακεραιότητα των δοντιών και της στοματικής κοιλότητας. Αυτό ενώ είναι σχετικά εύκολο για τους ενήλικες, τα παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν δυσκολίες έως ότου εξοικειωθούν. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν ώστε  τα παιδιά τους  να χαλαρώσουν και  να νοιώσουν άνετα, αξιοποιώντας τις παρακάτω συμβουλές:

Ξεκινήστε σε μικρή ηλικία

Όσο πιο νωρίς ξεκινήσετε τις επισκέψεις στον Οδοντίατρο τόσο το καλύτερο, καθώς το παιδί σας θα εξοικειωθεί πιο εύκολα με την ιδέα. Ψυχολόγοι μάλιστα συνιστούν η πρώτη επαφή να γίνει στην  ηλικία του ενός έτους ή όταν συμπληρωθεί η νεογιλή (παιδική) οδοντοφυία.

Απλοποιήστε τα πράγματα

Καθώς ετοιμάζεστε για την πρώτη του φορά στον Οδοντίατρο, προσπαθήστε να αποφύγετε τις πολλές λεπτομέρειες. Όσο πιο πολύ εξηγείτε, τόσο περισσότερες ερωτήσεις θα προκύπτουν, ερωτήσεις που μπορεί να προκαλέσουν άγχος στο παιδί. Κρατήστε μια θετική στάση, αλλά μην του δώσετε ψεύτικες ελπίδες.

Προσέξτε τι λέτε

Μην χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «ένεση», «πόνος», «πληγή» , «μη φοβάσαι», «δεν θα σε πονέσει», «να φανείς δυνατός» «όλα θα πάνε καλά» κ.λπ. Αφήστε τους ειδικούς (Οδοντίατρος, βοηθός Οδοντιάτρου) να χρησιμοποιήσουν το λεξιλόγιο που θα τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τη δύσκολη αυτή εμπειρία. Προτιμήστε να τους πείτε ότι ο ιατρός θα ελέγξει το χαμόγελό τους και θα μετρήσει τα δόντια τους και προσπαθήστε με λέξεις όπως «καθαρά, δυνατά, υγιή δόντια» να μετατρέψετε την επίσκεψη σε διασκέδαση. Αποφύγετε με κάθε τρόπο να κάνετε ήχους τροχού και να μιλήσετε για «εργαλεία». Διαβάστε μαζί ένα παιδικό βιβλίο με θέμα τον Οδοντίατρο (κυκλοφορούν αρκετά και είναι ένας καλό τρόπος για να εξοικειωθεί το παιδί σας με την ιδέα της πρώτης επίσκεψης).

Μην σας τρομάξουν τα κλάματα  

Είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό για ένα παιδί να κλάψει, να γκρινιάξει και να μην θέλει να εξεταστεί από έναν ξένο. Το μυστικό είναι να παραμείνετε ήρεμοι και να μην ξεχνάτε ότι ο Οδοντίατρος είναι συνηθισμένος σε τέτοιου είδους… εκδηλώσεις. Αφήστε τους ειδικούς να κάνουν τη δουλειά τους και να σας καθοδηγήσουν, μπορεί να σας ζητήσουν να απομακρυνθείτε ή να κρατήσετε για λίγο το χέρι του παιδιού σας.

Αποφύγετε τα καλοπιάσματα 

Οι ειδικοί συνιστούν να αποφεύγετε τις «δωροδοκίες», το να καλοπιάνετε δηλαδή το παιδί σας με κάποιο γλυκό ή κάποιο δώρο προκειμένου να είναι ήσυχο στο Οδοντιατρείο. Συνήθως αυτό έχει τα αντίθετα αποτελέσματα και μπορεί να του προκαλέσει περισσότερο στρες και ανησυχία. Μετά το τέλος της επίσκεψης, απλώς τονίστε την καλή του συμπεριφορά.

Τονίστε τη σημασία της καλής στοματικής υγιεινής 

Επαναλάβετε πιστά τις οδηγίες του Οδοντιάτρου. Για να γίνει πιο κατανοητό στο μυαλό του, θα μπορούσατε να παίξετε ένα παιχνίδι με ρόλους (Οδοντίατρος και ασθενής). Μετρήστε τα δόντια του, δείξτε του πώς να χρησιμοποιεί την οδοντόβουρτσα πάνω σε μία κούκλα ή σε ένα λούτρινο ζωάκι, κρατήστε έναν μικρό καθρέφτη και προσποιηθείτε ότι ελέγχετε το χαμόγελό του.

Φροντίστε παράλληλα με επιμέλεια τα δικά σας δόντια.

Μιμούμενο εσάς το παιδί σας, ενισχύει και εμπεδώνει τις οδηγίες, ενώ συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα της συνεχούς φροντίδας των δοντιών και των επαναλαμβανόμενων επισκέψεων ελέγχου στον Οδοντίατρο, προκειμένου να εξασφαλιστεί η υγεία των δοντιών. Βοηθήστε το παιδί σας με το δικό σας παράδειγμα, να κατανοήσει τη σημαντικότητα της στοματικής υγιεινής και να κάνει τη συστηματική φροντίδα των δοντιών του τρόπο ζωής!